فایفو و لایفو در انبارداری : شاید لازم نباشد که در مورد ضرورت وجود یک انبار در یک کسب و کار صحبت کنیم ؛ زیرا قطعاً همه ما به خوبی می دانیم که کسب و کارهای کوچک و بزرگی که ماهیت آنها به خرید یا فروش انواع کالا و محصولات بستگی پیدا می کند به منظور ذخیره آنها در مکانی امن ، نیاز به وجود یک یا چند انبار دارند. این اجناس و کالاها می توانند موارد مختلفی از جمله محصولات آماده فروش ، مواد خام اولیه و یا حتی پسماند های مختلف را در برگیرند.

ابعاد و اندازه های یک انبار و همچنین تعداد انبار هایی که یک شغل نیاز دارد تا حد زیادی بستگی به  سطح کیفی و سرمایه پشتیبان آن کسب و کار دارد. از این موضوعات حاشیه ای اگر بگذریم باید بگوییم که در این مطلب قصد داریم تا به بررسی موضوع فایفو و لایفو در انبارداری بپردازیم و مفهوم دقیق آنها و چگونگی استفاده از آنها را در اجاره انبار مورد بررسی قرار دهیم.

لزوم استفاده از روش های انبارداری مختلف

شاید بتوان انبارهایی که در ابعاد یک اتاق کوچک هستند و تعداد معدودی از اجناس مختلف در آنها وجود دارند ( مانند انبار یک سوپر مارکت کوچک محلی ) را به سادگی مدیریت کرد ، زیرا تعداد اقلام و موجودی آنها اغلب بیشتر از مقدار معینی نمی شود و صاحب انبار با کمی دقت و صرف زمان می تواند به خوبی آنها را مدیریت کند ؛ اما در انبارهای بزرگ وضعیت به گونه دیگری رقم می خورد.

شاید وقتی با کلمه انبار روبرو می شوید هرگز این موضوع در ذهنتان خطور نکند اما انبار ها گاهی می توانند به حدی بزرگ باشند که هزاران کالای مختلف در آنها ذخیره شود و روزانه صد ها کالا به آنها وارد و یا از این مکان ها خارج شوند.

در چنین شرایطی مدیریت انبار نه تنها به یک فرد متخصص و ماهر نیاز دارد ، بلکه در برخی مواقع به یک تیم بزرگ برای این کار هم نیاز است. این در حالی است که وجود یک تیم بزرگ هم در نبود یک روش استاندارد و یک الگوریتم منظم نمی تواند کاری از پیش ببرد.

مسائل زیادی در کار انبارداری وجود دارند که مثلاً می توان به عنوان نمونه به کالاهایی که تاریخ انقضای نزدیکی دارند ، کالاهایی که در بازار کمیاب شده اند ، اجناسی که تنها در یک فصل خاص فروش می روند ، محصولاتی که موجودی آنها رو به اتمام است و بسیاری از مسائل دیگر اشاره کرد. مدیریت چنین مسائلی نیازمند روش های استاندار و تایید شده ای مانند فایفو و لایفو در انبارداری است که به مسئولان انبار در مدیریت آن کمک کرده و باعث شود از به وجود آمدن هرج و مرج در بین صد ها قلم از کالا ها جلوگیری به عمل آید .

لایفو و فایفو

سوالی که در این میان مطرح می شود این است که لایفو و فایفو دقیقاً چه روش هایی هستند ؟ در ادامه به بررسی این روش ها می پردازیم. فایفو ( FIFO ) یکی از روش های استاندارد برای مدیریت یک انبار است. فایفو که مخفف عبارت First In , First Out می باشد به معنای " اولین ورودی ، اولین خروجی " است.

این رویه ای است که عموماً در اکثر انبارها مورد استفاده قرار می گیرد و معنای کلی آن به این شکل است که کالاهایی که زودتر وارد انبار می شوند در هنگام خروج نیز زودتر از انبار خارج می گردند. از این سیستم تقریباً در همه انبار ها به خصوص در مکان هایی که اجناسی مانند قطعات لوارم خانگی یا خودرو ذخیره شده اند و احتمال فاسد شدن یا پایان تاریخ انقضای آنها وجود ندارد استفاده می شود.

گفتنیست که منظور از اولین خروجی لزوماً ارسال همان کالای اولیه نیست و کالایی با تاریخ ورود جدیدتر هم می تواند از انبار خارج شود ، اما با قیمت کالاهای قدیمی تر انبار  .

تفاوت این دو روش

در ادامه صحبت درباره روش های فایفو و لایفو در انبارداری باید بگوییم که اگرچه روش فایفو یک روش کاملاً معقول برای ورود و خروج کالاها در انبار به نظر می رسد اما در برخی از مواقع خاص نمی توان از این روش استفاده نمود.

به عنوان مثال فرض کنید در انبار یک شرکت پخش دارو ، یک قلم دارو وارد انبار می شود که بسیار حساس بوده و تاریخ انقضای کوتاهی دارد ؛ یا ممکن است دارویی برای فصل خاصی باشد که اگر از آن فصل بگذرد دیگر نمی توان از آن استفاده کرد ؛ در این مورد می توانیم به واکسن های آنفولانزا اشاره کنیم که موعد مصرف آنها تا انتهای شهریور ماه می باشد و در پاییز دیگر اثر مطلوبی بر روی بدن نخواهند داشت.

در چنین مواقعی از روش لایفو ( LIFO ) یا همان Last In , First Out استفاده می شود. در این روش همانطور که از نام آن برداشت می شود آخرین جنسی که به انبار وارد می شود ( که می تواند همان کالای خاص باشد ) در هنگام خروج از انبار در ابتدای لیست خروج قرار می گیرد تا زودتر از انبار خارج شده و در زمان مقرر خود وارد بازار شود.